Pubers en slaap ... drama?
Met een zoon die bijna 17 wordt is het puberen 3.0 in mijn gezin toegetreden.
Iedere vraag die je stelt om iets voor je te doen wordt standaard beantwoord met nee, de draadloze box lijkt niet uit te kunnen, want stel je voor dat er een moment rust in huis is, en klagen over van alles en niks is niet meer weg te denken. Ik prijs mezelf nog gelukkig, want ergens diep in dat puberende jongetje (hij steekt inmiddels bijna een kop boven me uit) zit een lieverd die ook al zegt hij nee hij het even later toch zonder te morren doet, mits je hem de tijd geeft. Verwacht niet dat wanneer je iets vraagt het direct gebeurt, maar binnen een half uur is het in de regel toch wel gedaan. In het begin ging ik er nog weleens tegenin, want als je iets vraagt bedoel je daar toch vaak wel mee of ze dat op dat moment willen doen. Maar dat liep vaak uit op gemor want…Mam, ik moet nog even iets op Insta en Snapchat, en ik heb een berg huiswerk, niet normaal.
Een punt waarin we zeer van mening verschillen is de tijd dat hij naar bed moet. Het is het afgelopen jaar al redelijk veel in de media geweest dat jongeren vanaf hun puberteit een chronisch slaaptekort hebben. Maar hoe bepaal je nou de bedtijd van je kind? Grofweg kun je aanhouden dat een puber zo’n 9 uur slaap nodig heeft per nacht. Met die insteek heb ik aan het begin van het schooljaar zijn bedtijd vastgesteld op 23.00 uur. Ook is de afspraak dat de Ipad en zijn mobiele telefoon aan de opladers gaan en dat er niet meer in wordt gekeken. Het blauwe licht van deze apparaten veroorzaakt immers een verschuiving in je biologische klok en als je voor het slapen gaan nog cognitief wordt gestimuleerd door het drukken op knopjes is dit ook niet echt bevorderlijk. Dat ging heel goed totdat hij besloot iedere avond te gaan ‘trainen’ en voor hij in bed stapt nog enkele sit-ups en push-ups moet doen. Neem van mij aan op die leeftijd kunnen ook jongens heel ijdel zijn. En ja, dat moest aan de hand van een trainingsapp op zijn telefoon.
Hij vertrok netjes om 23.00uur naar boven, maar wanneer ik dan een halfuurtje later naar boven ging om hem nog even welterusten te wensen liep mijnheer daar nog vrolijk rond, moest er nog gedoucht worden, tanden gepoetst en zijn tas voor de volgende dag worden ingepakt. Toen hij de volgende morgen, met een beetje gebrom, gewoon op tijd beneden aan de ontbijttafel zat, besloten ik er eerst maar eens niets van te zeggen.
Maar dit duurde maar een paar dagen, en in plaats van hem maar 1 keer te hoeven roepen, moest ik er nog 1 of 2 keer achteraan roepen en kwam zijn schema om op tijd op school te komen aardig onder druk te staan.
Ik heb hem gevraagd hoe hij dacht dat dit nou ineens niet meer haalbaar was. Zijn reactie was : Ik heb ook echt géén idee! Want toegeven dat je fout zit is volgens mij iets wat het puberbrein uitgeschakeld heeft.
In overleg hebben we de tijd dat hij naar boven gaat vrijgelaten, hij gaat immers toch vaak al eerder om nog 'een potje Fortnite te spelen met de boys'. Hij kan dan boven nog zijn ding doen zorgt ervoor dat hij tussen 22.30 uur en 23.00 uur gedoucht en wel op bed ligt. Maar door het puberritme is hij dan vaak nog steeds klaarwakker. Het raam zet ik ’s nachts op een kier en met de iets koelere nachten is zijn zomerdekbed nu voorzien van een lekker warm en zacht dekbedovertrek van flanel. Het dikkere deel van zijn 4 seizoenen dekbed vindt hij nog te warm en op deze manier hebben we een soort 'tussen warmte' gecreëerd.
Toen ik hem vanochtend wakker maakte om 7 uur zei hij :
Mam ik ga trouwen….met mijn bed!
